El Nariz del Diablo & Salinas
We verlieten Baños om door te reizen naar Guamote.
Guamote, een dorp in de Andes dat enkel wat toeristen ziet als de trein “El nariz del Diablo” voorbij rijdt. Hoewel, er is één hostal en dat is nog Belgisch ook. Inti Sisa bestaat uit 2 delen. Enerzijds een project om het leven in Guamote en de omliggende inheemse gemeenschappen te verbeteren en anderzijds een gastenhuis. Voor diegenen die meer geïnteresseerd zijn, de website geeft een duidelijke uitleg over hun project. Belangrijk is dat deze initatieven opgestart worden op vraag van de bevolking zelf. Het gastenhuis werkt met vrijwilligers en het was heel leuk voor ons om met 2 fijne jonge mensen weer wat Vlaams te kunnen praten.
In Guamote namen we de trein die ons doorheen een prachtig Andes-landschap voerde tot aan ”El Nariz del Diablo”, de duivelsneus. Hier rijdt de trein vooruit en achteruit naar beneden op een systeem dat lijkt op haarspeldbochten. (zie foto’s)
Hier zie je een voorbeeld van zo’n “haarspeldbocht”.
Terug aangekomen in Alausí verlieten al de toeristen de trein om verder te reizen met de bus, behalve twee olijke Belgen… wij dus. Door de wind, door de regen,… gingen we al zingend op het dak van de trein terug naar Guamote.
De volgende dag gingen we verder van Guamote naar Salinas. Salinas is de plaats bij uitstek om het concept “comercio comunitario” te leren kennen. Het dorpje bestaat uit verschillende micro-ondernemingen, opgestart om het leven in de gemeeschappen te verbeteren. Het leuke is dat je de deze kleine fabriekjes kan bezoeken en zo leren hoe kaas, chocolade, nougat, voetballen, keramiek, wol, poncho’s,… gemaakt wordt.
Elke ochtend rond 6 uur ’s morgens brengen de boeren hun melk, vervoerd op ezeltjes, om de kaas te maken. De “melkboeren of boerinnen” krijgen een goede prijs voor hun melk en de kaasfabriekjes worden ondersteund met krediet en technologie. Hierdoor kunnen ze heerlijke kazen produceren die goed verkopen en ook ge-exporteerd worden.
We sliepen in een kamer met een mooi uitzicht op het groene landschap en we hadden een gezellige gemeenschappelijke zitkamer met een open haard. We waren echter de enige gasten en hadden het huisje helemaal voor ons alleen. We hadden dus een super gezellige avond met een haardvuur, een zelf gemaakt sla met heerlijke Salinerito-kaas en een lekker glaasje wijn (en dat was lang geleden!!).
De weg naar Salinas loopt deels door het Nationaal Park Chimborazo. Op de terugweg hadden we vrij goed weer en het geluk de Chimborazo in volle glorie te zien. Chimborazo is met 6.310m de hoogste vulkaan van Ecuador. Voor wie het niet geloofd, er ligt dus wel degelijk sneeuw op de evenaar!
Updates !!
- Een overzichtspagina met alle foto’s die we tot hiertoe op onze blog geplaatst hebben.
- De route is aangepast tot waar we nu zijn.
- Nieuwe links op de linkpagina.
Jullie reisverslag blijft boeiend. Wij kijken er steeds naar uit. De foto’s zijn fantastisch en jullie belevenissen eveneens! Zal een jaar wel lang genoeg zijn om de rondreis af te maken? Geniet er verder van, en wij wachten op de volgende aflevering.
Door O&O op 25 januari, 2007 om 12:26
Ik zit hier onnozel weg,stik jaloers op mijn stoeleke naar jullie foto’s te kijken! Ongelooflijk wat jullie daar meemaken,op dat treintje zou ik ook graag zitten van boven!Wat een zicht!!!! geniet er van hoor,zo een ervaring zal je niet meer meemaken in jullie leven ! DIKKE KUS *
Door KAROLINE op 26 januari, 2007 om 15:03
mooi, mooi, mooi ;-)
Door Karl Gilis op 26 januari, 2007 om 21:54
Karoline, ik wou net hetzelfde zeggen, behalve die Dikke kus dan. Wel toch niet voor Toon anyway :)
Door Jak op 29 januari, 2007 om 15:18