¡¡Bienvenidos a Chile!!
Jaja, we zijn reeds aanbeland in Chili.
Vanuit Tacna namen we de trein om 4 uur ’s morgens naar Arica. Daar verbleven we in Hostal Jardin del Sol, waar we ontvangen werden door heel vriendelijke mensen in één van de beste hostals tot nu toe (Casa Bambu buiten beschouwing gelaten). Echter, we waren nog zo gewend aan het Peruaanse geld (de sol) dat we ons wat misrekenden bij de omzetting naar Chileense Peso. Ons dagbudget wat betreft hostals werd dus lichtelijk overschreden! Als snel ontdekten we dat Chili véél duurder is dan Peru of Ecuador. Zeker nu het hoogseizoen is, want de Chilenen en Argentijnen hebben hun zomervakantie. Ook het afdingen op de prijs - wat in Peru en Ecuador een ‘must’ is - werkt hier spijtiggenoeg niet!
Van Arica reizden we verder naar Iquique waar we Humberstone en Santa Laura bezochten en enkele geogliefen zagen. Humberstone en Santa Laura zijn verlaten spookdorpen uit de mijnbouw-tijd. Deze dorpen werden volledig gebouwd door de grote mijnbedrijven, inclusief school, theater, sport-infrastructuur, … Toen de mijnen uitgeput waren, werden deze echter compleet verlaten.
Santa Laura
Los Pintados
Humberstone
Onze volgende stop was San Pedro de Atacama (via Calama), een oase in de droogste woestijn ter wereld: de Atacama-woestijn. Op de meeste plaatsen hebben ze nog nooit regen gemeten. Ondertussen was ik (Astrid) al goed ziek. In Peru had ik per ongeluk van het kraantjeswater gedronken en dat was helemaal verkeerd uitgedraaid! Na het doorbrengen van uren op de toilet en buikkrampen, kwam er ook nog eens koorts bij. En dat in de woestijn waar het overdag super warm wordt.
Gelukkig hadden we de nodige medicijnen bij om mij wat op te lappen voor de twee toers die we gedaan hebben in San Pedro. Wat een geluk dat ik ben meegeweest, want het was meer dan de moeite waard! Met de eerste toer bezochten we Valle del Muerte en Valle de la Luna. Deze waren al prachtig op zich maar om dan ook nog eens de zon te zien ondergaan…. Waaaaw!
Onze tweede toer was als het ware nog mooier. Voor dag en dauw vertrokken we naar de Chileense altiplano waar er verschillende geisers actief zijn. Rond ongeveer 6.15 uur kwamen we aan, buitentemperatuur -23 graden Celsius. Berekoud dus! De geisers waren gek en het landschap fenomenaal prachtig! Deze geisers zijn het hoogst gelegen ter wereld.
We hadden veel geluk met het weer want de hemel was prachtig blauw en we konden alle omliggende vulkanen goed waarnemen.
We keerden terug naar Calama waar we een bezoekje aan dokter brachten. Met wat medicijnen en geen rauwe groenten of fruit zou ik binnekort weer op en top fit moeten zijn! In Calama bezochten we ook de grootste kopermijn ter wereld: Chuquicamata! Lengte: 4km, breedte: 3km en diepte: 1 km. Vrij indrukwekkend dus.
Van Calama reizen we verder naar Antofagasta, nadien Valparaíso en als -voorlopig- laatste stad in Chili: de hoofdstad ‘Santiago de Chile’. Van hier steken we de Andes over naar wijn-paradijs: Mendoza!
Updates:
Ondanks de ziekte zien jullie er allelbei toch wel heel goed en mooi bruin uit. Je hebt zeker mijn warm appelsien en citroensapje gemist en natuurlijk de moederlijke zorgen.
Door mama op 14 februari, 2007 om 10:14
Toon, waar is je hoedje? Gelukkig maakt het rode - euhm, tja wat is het eigenlijk - ding op Astrid haar hoofd veel goed qua hoofddekselgehalte.
En jongens toch: er zitten weer killerfoto’s bij.
PS: Door deze blog heb ik me wat boeken aangeschaft over fotografie…
Door Karl Gilis op 14 februari, 2007 om 15:09
Aiaiai, Astrid … Heb je nooit het verhaal gehoord van Toon en Jasper in Zwitserland ? Die hadden ook eens zo’n grote dorst dat ze dringend wilden drinken … Ijspegels en sneeuw, leek hen wel iets. Maar ze hadden ook nog een beter idee : drinken van de beek, want dat zag er wel héél helder uit. Hun redenering ? De gemzen drinken er toch ook van … Het gevolg ? Jawel : dokter, emmers ’s nachts naast het bed, vrije baan naar het toilet, twee uitgeleefde, bleke kereltjes op een bankje buiten terwijl wij lekker binnen aan het smullen waren van heerlijke gerechten … Dit is zelfs vastgelegd op foto :-)
Verzorg je goed en ik hoop dat je weer snel de ‘oude’ wordt !
Door mama yo op 14 februari, 2007 om 18:55
Spijtig genoeg ben ik mijn hoed vergeten in Calama! Grr.. typisch! Morgen eens bellen of ze hem misschien nog kunnen meegeven met een bus, maar ik vrees er voor eerlijk gezegd.. - Merci voor de complimentjes op de foto’s!
Door Toon op 16 februari, 2007 om 05:18
die wijnstreken daar
is dat ook chili?
casillero del diablo enzo van die dingen?
amuseer je daar in ieder geval nog
Door Bouter op 16 februari, 2007 om 10:56
Astrid doet mij op de laatste foto denken aan een playmobil manneke ;)
Door Jak op 20 februari, 2007 om 16:00
Zeer mooie Foto’s, ik geniet ervan.
We kijken uit naar de volgende reeks.
Door JPD op 25 februari, 2007 om 12:34