losviajeros

Het begon al goed op de luchthaven…

Om 8.30 uur zou het vliegtuig landen… om 9.30 uur nog steeds geen familie te zien! We begonnen toch wat ongerust te worden en gingen eens vragen of we zeker aan de juiste “poort” stonden. Natuurlijk, helemaal fout. Vliegensvlug lopen naar een ander gebouw waar ook (andere) internationale vluchten toekwamen… Op goed geluk direct naar de cafetaria en ja hoor, daar zat iedereen - toch ook stillaan ongerust - een koffietje te drinken. We hadden het voorbereidde lied (”ik spring uit een vliegmachien”) en de intrede van ons papa die op kop moest gaan helemaal gemist maar waren toch dolgelukkig om elkaar weer te zien!

Van de luchthaven met al de bagage met een mini-busje naar het centrum van Buenos Aires waar we voor 2 nachten verbleven.

Veel rust was er niet want het verkeer is hier hels en we hadden meteen een bezoekje aan het kerkhof gepland waar de meest belangrijke Porteños hun laatste rustplaats hebben. Zo bezochten we het graf van Eva Peron (Evita), verschillende presidenten, generaals, …

Nadien brachten we nog een bezoekje aan café Tortoni, het oudste café in Buenos Aires.

Na de platte rust ;), aten we ’s avonds in één van de beste parillada restaurants een overheerlijke biefstuk.

Zondag deden we een city-tour om een overzicht te hebben van de stad en meteen de meer pitoreske wijken zoals San Telmo en La Boca te leren kennen. In ‘La Boca’ is de tango ontstaan en nog steeds zijn er ’s weekends koppels die de tango dansen op straat om een centje bij te verdienen. De geel-groen-rood-blauwe huisje geven er nog meer sfeer aan. Ook in ‘San Telmo’ leeft de tango echt. Hier worden de dansende koppels dan wel eerder omringd door marktkraampjes of antiek-zaken. Heel gezellig!

De vrouwen, die ondertussen verslaafd zijn aan ‘dulce de leche’ (een zoete smeerpasta van gekarameliseerde melk, heel lekker maar slecht voor de lijn), bestelden een pannekoek met dulce de leche. We kregen een berg dulce de leche waar we de pannekoek met moeite nog konden in terugvinden. Natuurlijk had vader lief al op voorhand gewaarschuwd dat we ’s avonds niet meer gingen kunnen eten… en er stond nu net zo’n lekker maal op ons te wachten vergezeld van een tango-show. Waaw! De show ging door in een oud theater dat zo prachtig gerestaureerd was dat niets van zijn glorie verloren ging. Anderhalf uur spectakel ging zo voorbij. Niet alleen de dansers waren klasse maar ook het live-orkest. Een mooie afsluiter van het korte bezoek aan Buenos Aires.

De volgende dag gingen we namelijk met het vliegtuig naar de Iguazú watervallen, die behoren tot de grootste ter wereld. Alweer in de luchthaven, alweer problemen! We hadden een vertraging van 4 a 5 uur en kwamen dus maar in de late namiddag aan in Puerto Iguazu. Spijtig genoeg deed ons vader daar een pijnlijke val met het niet zo stabiele stoeltje en moest hij ’s morgens gedepaneerd worden door een vriendelijke verpleegster die hem een straffe spuit gaf tegen de pijn en de ontsteking. Zo misten papa en Gracienne het ‘grand aventure’ wat achteraf gezien misschien nog niet zo’n slechte zaak was. Wij (Sigrid, Harold, Toon en Astrid) waren van ’s morgens vroeg met een camion de jungle ingetrokken waar we cappuccino aapjes zagen. Hoewel dit natuurlijk heel leuk was, daarvoor waren we niet helemaal naar Iguazú afgezakt… Er lag een boot op ons te wachten om ons dichtbij de watervallen te brengen en zelfs te trakteren op een gratis douche in het opspattende geweld. Indrukwekkend komt nog niet eens in de buurt van wat we daar ervaren hebben! De enorme kracht waarmee het water zich over een breedte van 2 km naar beneden stort is werkelijk onbeschrijfelijk!

Dankzij het oplapwerk van de verpleegster konden we ’s middags vader Karel en Gracienne opwachten aan de ingang van het park. Met hen deden we nog 2 andere paden in het park die de watervallen van bovenaf laten zien. En dit was zeker niet minder impressionant! El Gargante del Diablo is de grootste waterval van het park… té neig voor woorden. (Toon en ik zijn beiden aan het zoeken hoe we de ervaring kunnen neerschrijven maar we komen er niet uit… vandaar: te neig voor woorden :))

Dag twee in Iguazú: een tocht waar een zeer goede gids ons meenam in een stukje ongerepte jungle.

De terugreis naar Buenos Aires verliep nog minder vlot dan de heenreis! Door een staking bij de vliegtuigmaatschappij moesten we ‘noodgedwongen’ in een 5 sterren hotel overnachten. Zo konden we de lange dag wachten in de luchthaven moeiteloos vergeten.

Van het vliegtuig rechtstreeks met de trein naar Tigre, een stad gelegen in de delta-monding van de Paraná rivier. Hier verbleven we in een prachtige bed en breakfast en deden we een boottocht om het leven op de delta beter te leren kennen.

Als je aan Argentinië denkt, denk je natuurlijk aan paarden, vee, de pampas én de gaucho’s (de Latijns-Amerikaanse cowboy). Hiervoor trokken we naar San Antonio de Areco, een klein dorpje dat aanschouwd wordt als het centrum van de gaucho-cultuur. Asado (allerlei soorten vlees op de BBQ) a volonté, zeer vriendelijke mensen en een prachtige pulperia (oude drogisterij).

Na dit drukke programma waren enkele dagen van rust welgekomen. Estancia ‘El Cencerro’ was de uitgelezen plaats. Een prachtig huis op het Argentijnse platteland met een heel vriendelijke gastvrouw die bovendien fantastisch kon koken. We genoten er van de rust, de muggen-invasie, het gezelschap en het lekkere eten.

De reis werd afgesloten met een laatste bezoek aan Buenos Aires en aangezien niemand genoeg kon krijgen van de tango nog een sublieme tango-show.

Ook een bezoekje aan Colonia (een koloniale stad in Uruguay die uitgeroepen is tot Unesco wereld-erfgoed) mocht niet ontbreken.

Spijtig genoeg waren de twee ergste vergeetkousen (Astrid en Toon) van de hoop de paspoorts vergeten in de estancia…. Dan moest de familie maar vertrekken zonder ons… en dit op de laatste dag :-(. Gelukkig is Louisa - onze lieve gastvrouw van de estancia - onze paspoorts nog persoonlijk komen brengen zodat wij met een latere boot toch nog konden afreizen. Eind goed al goed!

Kortom, we beleefden twee fantastische weken samen en kijken er naar uit om iedereen terug te zien als we thuis zijn!